دانلود گزارش تخصصی بررسی مشکلات زبانی دانش آموزان دو زبانه عربی – فارسی

چکیده
دوزبانه ها درصد بالایی از جمعیت جهان را تشکیل می دهند. این گویشوران در بیشتر کشورها از جمله ایران با مشکلات زبانی متعددی مواجه اند. این امر به ویژه در بکارگیری نقش ارتباطی زبان مشهود است؛ به بیان دیگر دانش آموزان دوزبانه در تعاملات زبانی خود با اطرافیان احساس ضعف می کنند.
یکی از علل اصلی عدم تسلط کافی زبان فارسی در دوزبانه ها را می توان به نظام آموزشی رایج نسبت داد. لازم به ذکر است که در نظام آموزشی کشور ما به طور کامل از روی عربی موسوم به “غوطه وری با هدف همگون-سازی” استفاده می شود که زبان آموزان دوزبانه ناچار به استفاده از برنامه هایی هستند که اساساً برای آموزش دانش آموزان یک زبانه تدوین شده است. به عبارتی دیگر استفاده از این روش نه تنها پیشرفت چشمگیری را در زبان فارسی برای آنها به همراه ندارد، بلکه می تواند به تضعیف زبان مادری آنان نیز منجر شود.
در این پژوهش تعدادی از دانش آموزان عربی – فارسی زبان ایلامی مورد بررسی قرار گرفته اند. با تحلیل داده های این تحقیق مشخص گردید که این دانش آموزان در به کارگیری زبان فارسی با مشکلات عدیده ای روبه رو هستند.

مقدمه :
دوزبانگی اصطلاحی است که برای صحبت کردن به دو و یا بیشتر از دوزبان به کار می رود. معمولا زبان مادری یا زبان اول یکی از دو زبان آن هاست و سبب می شود به آن ها دوزبانه اطلاق شود. باید به یاد داشته باشیم که دوزبانه بودن به معنای تسلط کامل در هر دو زبان نمی باشد و به بیانی دیگر با کمتر دوزبانه ای رو به رو می شویم که در هر دو زبان به یک اندازه مسلط باشد .
کارشناسان آموزشی همواره دررابطه با آموزش دوزبانه ها و برگزیدن صحیح ترین شیوه آموزشی برای آموزش این افراد مردد بوده اند. شیوه های مختلفی برای آموزش دو زبانه ها ارائه شده است، اما تنها تعداد کمی از این روش ها دارای نتیجه مطلوب بوده اند، زیرا اکثر این شیوه های آموزشی تنها یکی از دوزبان (معمولا زبان اکثریت) را مورد تاکید قرار می دهند و این موضوع سبب می شود که دانش آموزان دوزبانه در هردو زبان خود با مشکلات زبانی رو به رو شوند. در زیر به توصیف برخی از رایج ترین نظام های آموزشی دوزبانه ها می پردازیم:
۱٫ شیوه غوطه وری با هدف همگون سازی که هدف آن همگونی و مشابه سازی زبان اقلیت با زبان اکثریت می-باشد و در آن زبان اکثریت مورد تاکید قرار می گیرد، نتیجه آموزش به این صورت است که کودک در نهایت تک زبانه می شود.
۲٫ جداسازی با هدف تفکیک نژادی که با هدف جداسازی زبان اقلیت صورت می پذیرد و زبان اقلیت به اجبار مورد تاکید قرار می گیرد، نتیجه آن هم تک زبانه شدن کودک می باشد.
۳٫ جداسازی با هدف حفظ استقلال که در آن زبان اقلیت (به اجبار) مورد تأکید قرار می گیرد و هدف آن استقلال و جداسازی می باشد و کودکان در این نظام “دوزبانه محدود” هستند.
۴٫ غوطه وری با هدف تکثرگرایی روشی است که در آن هر دو زبان با تاکید بر زبان اکثریت در رأس امور آموزشی قرار دارند و به دوزبانگی افراد منجر می شود.
۵٫ آموزش دوزبانه ها به زبانهای اکثریت این شیوه هر دو زبان اکثریت را در برنامه های آموزشی خود مورد تاکید قرار داده و منجر به پیشرفت در هر دو زبان می شود. بیکر (۲۰۰۶)