فایل ورد قابل ویرایش

توضیحی مختصر از متن فایل  :

كودكستان و مهد كودك

كودكستان(KB) مؤسسه‌اي است براي رفاه اجتماعي كودكان و يكي از مدارس پيش‌دبستاني به حساب مي‌آيد. اساسي‌ترين اهداف اين گونه مؤسسات اين است كه فعاليتهاي آموزشي را فراهم ببينيد كه باعث رشد و توسعه جسم وذهن كودكان شود وهمچنين نيروي ابتكار، خلاقيت و تفكر آنان رانيزرشد دهد.مهد كودك(TPA) براي مراقبت از نوزاداني كه والدين آنها مشغول به كار هستند تدارك ديده شده است. در كشور اندونزي، سازمانهاي مربوطه همچون سازمان امور اجتماعي، سازمان فرهنگ و آموزش و انجمنها و مؤسسات خود اداره مي‌شوند. براساس قانون مصوبة دولت درباره آموزش پيش دبستاني، تنها كودكان زير سه سال مي‌توانند در كودكستانها و مهدكودكها پذيرفته شوند. با وجود اينكه اطلاعات متناوب دقيق و كاملي از تعداد كودكستانها و مهد كودكها در دسترس نيست، اما مي‌توان تعداد اين نوع مؤسسه، در كشور اندونزي را نسبتاً كم تخمين زد. از اطلاعات بدست آمده در سال 1997 اين طور برآورد مي‌شود كه از ميان كودكستانهاي موجود در استانها و شهرهاي بزرگ اندونزي تعداد 202 كودكستان با ظرفيت 6185 نفري، از سري مؤسسات خصوصي اداره مي‌شده‌اند و حدود 759 مهدكودك با ظرفيت 17048 نفري، كه در ادارات، بازارها و باغها قرار داشتند از طرف دولت حمايت مي‌شده است. تقريباً مي‌توان گفت كه تعداد كودكان 3 تا 5 سالي كه در برنامه‌هاي ECD از طريق KB(كودكستانها) و TPA(مهدكودكهايي)كه ازسوي سازمان امور اجتماعي وسازمان فرهنگ و آموزش(MOEC) اداره مي‌شوند، نسبتاً كم است. اين رقم درسال 1997 به 14/0 درصد در سطح مهدكودكها و 005/0 درصد درسطح كودكستانها مي‌رسد. اطلاعات جمع‌آوري شده كه ميزان شركت كنندگان را كه بر اساس جنسيت آنها تخمين زده، قابل دسترسي نيست. بر اساس اطلاعات بدست آمده در سالهاي 1997 و1998، اين‌طور به نظر مي‌رسد كه افزايشي بالغ بر19/10درصد در تعداد كودكستاتها وجود داشته‌است. بر طبق اطلاعات جمع‌آوري شده، هنوز همه استانها داراي كودكستان نمي‌باشند. از 27 استان، فقط 13 استان كودكستان دارند.

كودكستانها به‌ عنوان مدارس پيش‌دبستاني، از طريق كانان مدرسه‌اي به اجرا در مي‌آيند تا كمكي باشند براي رشد نگرش اساسي، شناخت، مهارت و خلاقيت كودكان در بيرون از محيط خانواده قبل از ورود به مقطع آموزش ابتدايي. كودكان شركت كننده در اين كودكستانها، كودكان 4 تا 6 سال مي‌باشند، چرا كه در اين مقطع آموزشي از كودكان شركت كننده، انتظار مي‌رود كه قادر به درك و جذب برنامه‌هاي ارائه شده در اين كودكستانها(TK) باشند. در كشور اندونزي اين نوع آموزش هنوز از جمعيت بالايي برخوردار نيست، بطوريكه، با وجود افزايشي كه در ميزان ناخالص پذيرش((GER)Gross Exrollment Rate) وجود داشته است، اما هنوز آن طور كه بايد و شايست نيست. در نواحي شهرنشين ميزان ناخالص پذيرش(GER) كودكان در كودكستانها بالغ بر 65/36 درصد در 1990 بوده است كه اين رقم تا 46/43 درصد در سال 1995 افزايش داشته است. اين كاهش 96/41 درصدي درسال 1996 رخ داد و پس از آن كاهش‌ها و افزايش‌هاي نامحسوس ديگر نيز وجود داشته،و بالاخره در سال 2000 ميزان ناخالص پذيرش(GER) را تا 30/42 درصد تخمين زده‌اند.در نواحي روستا نشين درصد شركت كنندگان كمتر از نواحي شهري است. و از لحاظ كاهش و افزايش، همان وضعيت كه در شهرها مي‌بينيم در مورد آنها نيز صادق است. با وجودي كمي شركت كنندگان، اما افزايشي را از 94/8 درصد تا 23/11 درصد مابين سالها 1990 تا 1995 داشته‌ايم. در طي يك دورة 10 ساله افزايش شمار كودكان دختر و پسر در كودكستانهاي خصوصي بيشتر از كودكستانها عمومي بوده است.در سال 1990 شمار دانش آموزان در كودكستانهاي خصوصي 42/16درصد بوده درحالي كه شمار دانش آموزان در كودكستانهاي عمومي فقط 07/0 درصد بوده است.هرسال اين درصد افزايش پيدا كرد تا اينكه درسال 1995درصد شركت كنندگان كودكستانهاي خصوصي به 13/20 ودرصد شركت كنندگان كودكستانهاي دولتي به 10/0 رسيد. شمار شركت كنندگان در مدارس خصوصي در سال 1996 كاهش 86/18 درصدي داشته و در سال 2000 افزايش 88/19 درصدي. درحالي كه كودكستانهاي دولتي تا سال 2000، با وجود نامحسوس بودن، دائماً افزايش داشته است به طوريكه اين درصد در سال 2000 تا 17/0 درصد تخمين زده شده است. شمار كودكان دختر و پسر در كودكستانهاي دولتي به نظر يكسان مي‌رسد، اما دركودكستانهاي خصوصي نه. در سال 1990 تفاوت مابين تعداد كودكان دختر و پسر نسبتاً زياد است بطوريكه 55/13 درصد كودك پسر و 51/19 درصد كودك دختر در اين كودكستانهاي خصوصي شركت داشته‌اند. اين رقم در سال 1995 تقريباً متعادل مي‌شود و اينطور تخمين زده مي‌شود كه در سال 2000 شمار كودكان دختر 46/20 درصد و كودكان سر 31/19 درصد خواهد بود(الحاق جدول 6 را ببينيد). علت اين شرايط و وضعيت اين است كه بيشتر كودكستانها نه از جانب دولت، كه از جانب بخش‌ها خصوصي اداره مي‌شوند؛ بطوريكه هنوز جامعة كم درآمدتر نتوانسته‌اند از اين برنامه استفاده كنند.هنوز اطلاعات دربارة درصد دانش آموزان سال اول ابتدايي، كه شانس حضور در برنامه ECD را دارند تهيه ديده نشده است. به هر حال، بر اساس بررسي تعداد كل دانش آموزان سال اول ابتدايي كه قبلاً در مدارس پيش دانشگاهي شركت داشته‌اند را مي‌توان تقريباً درصد دانش آموزان مقطع ابتدايي كه در مدارس پيش دبستاني شركت داشته‌اند بسيار كم بوده است، حدود 6/26 درصد در سال 1994 و در سالهاي 96/1995 حدود 11/27 درصد كه درسالهاي 97/1996 به 45/27 درصد افزايش يافت، اگر چه يك مدت بعد يعني در سالهاي 98/1997 به 26/23 درصد كاهش يافت.اين آمار نشان مي‌دهد كه كودكاني كه شانس ورود به مدارس پيش دبستاني را قبل از ورود به مقطع ابتدايي(SD) دارند كمتر از 30 درصد مي‌باشد. اين در حالي است كه بر اساس يافته‌هاي تحقيقي كه توسط دفتر توسعه و تحقيق فرهنگي و آموزش (The Office Of Educational and Culturch Research and Development)(Balitbang Dikbud) با همكاري مؤسسات مربوطة ديگر انجام گرفته، نشان مي‌دهد كه تفاوتي در توانايي دانش آموزان كه در كودكستانها شركت كرده‌اند و آنهايي كه شركت نداشته‌اند وجود دارد، مخصوصاً در توانايي زبان و مهارتهاي اجتماعي آنها.