چکیده:

بهترين برنامه ها و غني ترين محتواي آموزشي بدون وجود مربياني كار آزموده و باانگيزه به ثمر نخواهد رسيد پس مي توان با افزايش انگيزه در فرد كارايي او را افزايش داد تا از اتلاف وقت و هدر رفتن نيروهاي بالقوه جلوگيري گردد. امروزه رابطه انگيزه و كارآمد بودن كاركنان و بازده كارسازماني اهميت فراواني دارد. در روانشناسي انگيزه را نوعي محرك مي دانند كه موجود زنده را از درون به فعاليت وامي دارد و به آن «ديناميك رفتار» نيز مي گويند.
    در فرصتهاي يادگيري بعد از عوامل محيطي و وراثت مهمترين دليل تفاوت در عملكرد يادگيري عامل انگيزه است و به اين خاطر جزء مباحث مديريت، روان شناسي تربيتي، روانشناسي اجتماعي و... آورده شده است.
 

مقدمه:

 يكي از مسائلي كه تاكنون مورد غفلت قرار گرفته رابطه بين انگيزه معلم و انگيزه دانش آموزان است معلم با انگيزه دانش آموزان را با انگيزه مي كند و دانش آموزان با انگيزه مي توانند انگيزه معلم را افزايش دهند. عوامل مشترك در ايجاد انگيزه بين معلم و دانش آموز عبارتند از: تنوع روشهاي تدريس (ايفاي نقش، بحث و گفتگو، روش اكتشافي) مطالعه با يكديگر و ساير فعاليت هاي مكمل كه باعث بروز خلاقيت ها و علاقه بيشتر شده و يادگيري از حالت ايستا به حالت فعال و پويا تبديل مي شود. دانستن اين نكته مهم است كه بدانيم:
    انگيزه ،قلب آموزش وپرورش است. انگيزش چند وجهي است و دو عامل مهمتر آن همان برانگيختن (فعال كردن، انرژي زايي) و انتخاب رفتار است.