در این بخش قصد داریم مروری بر تاریخچه ی عکس ، دوربین عکاسی و لوازم عکاسی و کمپانی های اولید لوازم عکاسی داشته باشیم .

تاریخچه ی عکس :

اتاق تاریک و جعبه ی سوارخ دار ( عکاسی ) اولین دوربین عکاسیپیدایش عکاسی به اتاق تاریک بر می‌گردد . در حقیقت اتاق تاریک منجر به پیدایش عکاسی و دوربین  عکاسی شد . اتاق تاریک عبارت از اتاقی است بی هیچ پنجره . هیچ نوری به آن راه ندارد مگر از طریق روزنه‌ای که بر یکی از دیوارهای اتاق تعبیه شده . تصاویر یا چشم‌اندازهای روبروی روزنه به صورت وارونه بر دیوار روبرویش بازتاب می‌یافت .قبل از میلاد مسیح دانشمندان به خاصیت سوارخ کوچک و انتقال تصویر خارج به طور وارونه بر سطح دیوار مقابل در یک اتاق تاریک پی برده بودند ، روزنه ی کوچک حالت یکعدسی را ایجاد میکرد . ارسطو ( 322-384 ق م ) صحبت هایی از امکان ثبت شکل خورشید را از خلال سوراخ کوچک اشاره می کند  ، ابن هیثم در قرن یازدم میلادی وسیله ای را به نام جعبه تاریک در مشاهده کسوف استفاده کرده بود ،  الحسن (1038-905 ) دانشمند عرب شرحی از اتاق تاریک میدهد که با آن کسوف های خورشید را می دیدند . در سال 1342 آلکساندرین موفق به ابتکار و اختراعی شد و آن جعبه ای بود با یک سوراخ کوچک که تصویر بیرون را از روزنه به ضلع مقابل منتقل میکرد  و نام آن را ابسکورا Obscura  گذاشت.  لئوناردو داوینچی نقاش ایتالیایی (1435 – 1519 ) به دقت در یادداشت های خود جزئیات و خاصیت اتاق تاریک را شرح میدهد ، ژروم کاردان در سال 1550 یک عدسی ساده بر روی سوراخ کوچک آبسکورا اضافه میکند ، وجود عدسی باعث می شد تا تصویر به صورت واضح و دقیق تر بر روی ضلع مقابل بیافتد . دانیل باربارو اهل ایتالیا و استاد دانشگاه پادوا در سال 1568 دیافراگم را به سوراخ آبسکورا اضافه کرد و بدین سان نور وارده تحت کنترل درآمد . جیوانی باتیستا دلاپورتا در سال 1558 فایده عدسی را در سوارخ اتاق تاریک برای هنرمندان تشریح میکند . در لاتین Camera به معنی اتاق است .به تدریج جعبه های آبسکورا ی بزرگی ساخته شد که با یک آینه ی 45 درجه تصویر بیرون را بر روی شیشه ی مات منتقل میکرد و هر کس می توانست از مناظر و اشیا به خارج طرح کاملی به دست آورد . همچنین اتاق های تاریک بزرگی به اندازه ی مختلف ساخته شد . در قرن 18 آینه ی 45 درجه هم به اتاق های بزرگ اضافه شد و تصویر بر روی زمین نقش بست . این دستگاه ابزاری دقیق برای طراحی کار نقاشان شده بود ، چنانچه ورمیر در هلند و گاردی در ایتالیا از این وسیله برای طراحی استفاده کردند ، جعبه ی سوارخ دار اولین دوربین عکاسی بود که بوجود آمد و آرام آرام تکمیل شد .

لنز ها و آینه ها

در قرن 17 ، دوربین های مدرن ، به وسیله ی درک بی نقصی که آیزاک نیوتن و کریستین هیگن از مفاهیم نوری و فرآیند های ساختن شیشه های لنزی با کیفیت بالا ارائه کردند ، پا به عرصه ی وجود گذاشتند .

اولین دوربین ها و عکس ها

اولین عکس در تاریخ 1826 به جوزف نییپس منسوب است ( عکس زیر ) این عکس در مدت 8 ساعت نوردهی ثبت شده است و به عنوان اولین عکس شناخته میشود .  سرانجام ویلیام تالبوت نخستین کسی بود که توانست عکسهای مثبت هم بردارد ، عکسهایی که ثابت و دائمی هم باقی می‌ماندند . این رویداد در سال 1835 رخ داد

اختراع دوربین کداک

در سال 1887 ایستمن دوربین کداک را اختراع کرد ، در این دوربین از یک فیلم پلاستیکی ( نیترات سلولز ) آغشته به امولسیون ژلاتینی استفاده شده بود ، و با آن فیلم می شد در حدود 100 عکس گرفت ، اما اشکال عمده ی آن این بود که فیلم را همراه با دوربین برای چاپ و ظهور و ثبوت به مرکزی که این مراحل در آنجا انجام می شد بفرستند ، از این تاریخ عکاسی وارد مراحل جدیدی شد .شاید بتوان کداک را پایه گذار عکاسی نوین دانست ، بسیاری از ابداعات و نوآوری های عکاسی توسط این شرکت انجام شد ، که انشالله در قسمت های بعد به تاریخچه ی این کمپانی عظیم و جناب ایستمن بیشتر خواهیم پرداخت ، از نو آوری های این کمپانی میتوان دوربین های پلاروید را نام برد که عکس را در لحظه چاپ و ظهور میکرد .

نخستین عکاسان ایران

نخستین مرد عکاس ایرانی را برخی پژوهشگران تاریخ عکاسی ایران شاهزاده ملک قاسم میرزا دانسته‌اند که به روش داگروتیپ بر روی صفحه نقره عکاسی می‌‌کرده است.و عده ای ناصرالدین شاه قاجار را نیز به سبب علاقه بسیار او به این فن، از آغاز گران ایرانی عکاسی برشمرده اند.شاه عکاسی را از عکاسی فرانسوی به نام فرانسیس کارلهیان که به همراه فرخ خان امین الدوله برای اموزش و ترویج عکاسی به ایران آورده شده بود،آموخت. اعتماد السلطنه در کتاب خاطراتش بارها به عکاسی توسط شاه اشاره کرده است . در آلبوم خانه کاخ گلستان نیز عکس‌های بسیاری موجود است که عکسبرداری آنها توسط ناصرالدین شاه انجام گرفته است .آقا رضا عکاسباشی، حسنعلی عکاس ، آقایوسف عکاس ،امیر جلیل الدوله قاجار ، میرزا احمد صنیع السلطنه ، ابوالقاسم ابن محمد تقی نوری ، میرزا ابراهیم خان عکاسباشی ، آنتوان خان سوریوگین و عبدالله قاجار از دیگر عکاسان پُرکار و نامدار دوران قاجار به شمار می‌‌آیند که نمونه آثار آنان در میان مجموعه‌های باقیمانده از دوران قاجار و نزد اشخاص، به فراوانی دیده می‌‌شود